Wie zijn wij?
Wie zijn wij?
Nou, wij zijn Fons en Ingrid de Greef en wij wonen nu 20 jaar in Berkel en Rodenrijs vlak bij Rotterdam.
Onze liefde voor de Leonberger is begonnen in 1989 toen wij onze Golden Retriever Gambit hebben moeten laten inslapen. Mijn man heeft zijn hele leven al honden gehad en ik was als kind eigenlijk bang van honden. Maar door zijn liefde voor honden is dat helemaal goed gekomen. Hij heeft altijd al graag een Leonberger willen hebben om zijn grootte en het fantastische karakter. Toeval wilde dat er op dat moment een nestje was geboren bij de Kennel Memicedaiska van Ida Lems in Spijkenisse, waar wij in die tijd ook woonden.
We zijn er naar toe gegaan en het was super, de ontvangst, de honden, alles. Lieve mensen en prachtige honden, goede adviezen, wat wil je nog meer. We hebben toen bij haar onze reu Laska, een kind van Youska (Makoum Iska) gekozen. Laska was een stoere lieve hond die helemaal gek was van zwemmen.
Vier jaar later hebben we er een tweede reu erbij genomen, Faro. Waar vandaan was geen twijfel, van Ida natuurlijk. Faro was echt een grote super lieve hond met een heel stabiel karakter. Hij en onze dochter van toen 5 jaar waren echt maatjes .Hij was echt wat ze noemen een rots in de branding.
Zoals altijd komt aan alles een eind, Laska is 10.5 geworden
In 2000 is Mistral, ook een reu, bij ons komen wonen, hij was weer heel bijzonder door de zilveren kleur in zijn vacht en zijn gevoelige en aanhankelijke karakter.
Toen Faro ook op ruim 10 jarige leeftijd overleed en ik in die tijd gezondheid problemen had. Hebben we voor kleinere hond gekozen, Grand Basset Griffon Vendeen met de naam Jolie en dit keer een teefje. Wat we toen nog niet wisten is dat zo’n kleintje de hele boel op stelten kan zetten en zeker voor actie in de tent zorgde. Zij en Mistral ging echt heel leuk. Maar ook Mistral werd ouder en toen hij 10 was is Memicedaiska Yen-ay erbij gekomen. Dit keer toch een teefje en een hele lieve. Drie honden wel wat veel dacht ik, maar o het was zo’n leuk stel met z’n drieën. Onze, toen toch al oude Mies leefde weer helemaal op met zijn eigen soortgenootje.
Op 2 november 2012 hebben we afscheid van Mistral moeten nemen, hij was 12 jaar en 5 maanden. Wat een leeftijd hè, maar je wil hem echt nooit kwijt.
Het was al jaren een wens van ons om een nest van je eigen hond te krijgen. Lang verhaal kort samengevat: na een geschikte reu voor Yen-ay in Duitsland gevonden te hebben Lennox Zolo von Löwengarten heeft haar gedekt en na een spannende 9 weken zijn er 11 puppy’s geboren.
Uit dat nest hebben we zelf een reu (Jules) gehouden. Een heel mooie reu die fokselectie en diverse shows met goed resultaat heeft doorlopen.
Nadat we op 14 maart 2017 afscheid moesten nemen van Jolie, is er een teefje Dawna van Dammershof bijgekomen uit een heel andere lijn met de hoop hier een nestje mee te fokken.
Tot ons grote verdriet is Yenay veel te vroeg op bijna 9 jarige leeftijd overleden.
Jules bleek de afgelopen loopsheid bij Dawna helaas geen succes te hebben met de voortplanting.
Zo, dit is in het kort wie wij zijn.
